’Politiek is niet voor mij weggelegd, dacht ik’

Een vreemde eend in de bijt, zo voelt Simion Blom (32) zich in de GroenLinks-fractie in Amsterdam. Een Surinaamse achtergrond, jong, homo en afkomstig uit de Bijlmer: de kloof met de partijleden in het centrum zorgde voor pittige jaren.‘We kunnen veel problemen in de samenleving oplossen door de kloof tussen politiek en de belevingswereld van burgers kleiner te maken. En dat doe je allereerst met een diverse raad.’

Simion Blom herinnert het zich nog als de dag van gister. Hoe hij als jochie uitstapte bij metrostation Ganzenhoef, in de Amsterdamse Bijlmer, en zich elke keer weer verbaasde. De witte mensen sloegen linksaf, naar de mooie koopwoningen in het groen, de donkere mensen gingen rechtsaf richting de honingraatflats. Dat was raar, besefte hij toen al. Of die keer dat hij met zijn vader boodschappen deed op de Zeedijk, en geconfronteerd werd met junks van wie er veel Surinaams, zijn taal, spraken. 

Dit interview met Simion Blom maakt deel uit van een serie interviews met raadsleden met een migratieachtergrond en vrouwelijke raadsleden over diversiteit en inclusiviteit in de gemeenteraad.

Er klopt iets niet

‘Ik was me er toen al bewust van dat er iets niet klopte in de samenleving’, vertelt Blom in zijn appartement in De Bijlmer. ‘Iets etnisch, al kon ik dat toen nog niet met die woorden benoemen natuurlijk. Maar ik voelde het wel.’
Blom kwam op zijn vierde vanuit Suriname naar Nederland. Het gezin streek neer in De Bijlmer, in die jaren negentig nog een no-go-area. Zijn vader werkte op Schiphol, zijn moeder in de thuiszorg. Hoewel ze het zelf niet slecht hadden, zag de jonge Simion genoeg vervelende gebeurtenissen om zich heen. 

Vicieuze cirkel van ongelijkheid

‘Bijna maandelijks zag ik families die hun huis uitgezet werden. Het verdriet, de wanhoop, paniek, ik vond het vreselijk. Schreeuwende mensen met kleine kinderen op straat, terwijl het huis leeggehaald werd. Een aantal keren per jaar sprong er iemand van een flat naar beneden. 
Ik vroeg me altijd af waarom iedereen zo arm was. En ook nog eens mensen die op mij leken. Mijn jeugd heeft me gevormd tot wie ik nu ben en is ook de reden waarom ik de politiek in ben gegaan. Ik wil de vicieuze cirkel van ongelijkheid en de daaruit voortkomende problemen aanpakken.’

'Ik vond dat er in de samenleving iets moest veranderen en daar wilde ik een rol in spelen'. 

Alles is mogelijk

Het begon op een dag in 2009 toen voor de zoveelste keer een man van een flat sprong. Deze keer was het iemand zonder verblijfsvergunning die opgejaagd werd door de politie. Het maakte veel los in de Bijlmer, met grote demonstraties tot gevolg. Ook Blom voelde zich aangesproken.
‘Ik was al lid van GroenLinks en besloot de partij te bellen. Ik vertelde over deze suïcide en vroeg hen iets te doen. Mijn betrokkenheid was vervolgens de reden om mij uit te nodigen voor een kennismakingsgesprek.’

Gewoon doen

Blom begon met het schrijven van stukken voor het ledenblad. Ondertussen studeerde hij Politicologie. In 2010 begon zijn carrière als raadslid in het stadsdeel Zuidoost. ‘Toen ik de vacature voor stadsdeelraadslid bij GroenLinks tegenkwam, wilde ik het in eerste instantie aan me voorbij laten gaan. Dit is niet voor mij weggelegd, was mijn onbewuste overtuiging.
Maar later dacht ik: wie zegt eigenlijk dat ik dit niet zou kunnen of mogen? Ik ga het gewoon doen! Ik wilde ook laten zien dat het wél mogelijk is, zeker richting jongeren met een donkere huidskleur. Ik was altijd al maatschappelijk actief, en maakte deel uit van de studenten- en jongerenraad. Ik vond dat er in de samenleving iets moest veranderen en daar wilde ik een rol in spelen.’

Warm bad

Zijn start als raadslid in Zuidoost was als een warm bad: de multiculturele setting, onderwerpen die over ‘zijn’ buurt gingen – ongelijkheid, onderwijsproblematiek - en veel support als Blom als nieuweling een foutje maakte.  Maar als hij afreisde naar Amsterdam-Centrum om een partijbijeenkomst bij te wonen, een politiek café of een werkgroep, viel de sfeer daar rauw op zijn dak.

Kloof met de stad

‘De kloof tussen de stad en Zuidoost was zo groot’, vertelt Blom, met nog steeds verbazing in zijn ogen. ‘Hun taalgebruik, houding, lichaamstaal, alles was anders. Ze waren direct en bot, ik ben beleefd opgevoed. Ik heb respect voor ouderen, dus ik zei “u” tegen een oudere prominente GroenLinks-er.
Dat vonden ze vervelend, ze verwarden het met onderdanigheid. Ik was altijd de enige “zwarte” tijdens zo’n bijeenkomst. Dat voelde ik ook, iedereen keek naar me. Ik wilde graag contact, maar viel bij alles buiten de boot. Het kostte me veel energie, maar ik liet me niet uit het veld slaan. Ik ging door dat gevoel van ongemak heen.’

Weinig begeleiding

Ondanks de ongemakkelijke situaties viel hij op bij het partijbestuur. In 2014 trad hij toe tot de gemeenteraad van Amsterdam. Maar de toon die gezet was tijdens de partijbijeenkomsten die jaren daarvoor, veranderde niet. ‘De eerste twee jaren waren ontzettend zwaar’, aldus Blom. Vanuit de partij was er weinig begeleiding, dus heb ik die zelf opgezocht.
Ik keek jaloers naar andere partijen waar meer begeleiding en facilitering was.’ Hij vindt het zichtbaar moeilijk om te vertellen wat hij die periode meemaakte. ‘Maar’, zegt hij, ‘Ik heb het al te lang voor me gehouden.’

Mislukken

Als jonge Amsterdammer, uit de Bijlmer, mét een Surinaamse achtergrond, voelde Blom zich met argusogen bekeken. ‘Ik kwam uit een andere wereld, een aantal witte mensen uit de partij gaven me het gevoel dat ik raar was. Ze zaten te wachten op het moment dat ik zou mislukken. Als ik iets vroeg, werd ik vreemd aangekeken. Als ik een fout maakte, werd ik niet gesteund, maar werd er gelachen.’ 

Onveilig

En zo kan hij nog wel even doorgaan. Over jaloezie, een denigrerende aai over de bol, of die keren dat hij ter verantwoording geroepen werd als hij tijdens een raadsvergadering minimaal afweek van wat er besproken was in de commissie. ‘Dat gebeurde alleen bij mij. Dingen werden expres heel groot gemaakt. Als een witte collega hetzelfde deed, gebeurde er niets. Het voelde onveilig.’

Onder je huid

Blom zocht de oorzaak van het vijandige gedrag bij zichzelf. Hij zou het wel niet goed gedaan hebben, dacht hij. Ondertussen kroop de stress wel onder zijn huid. ’s Nachts kreeg hij meerdere keren een paniekaanval en liet zelfs de ambulance komen. Hij kreeg angsten en kwam steeds vaker niet uit zijn woorden.
Maar niemand die vroeg hoe het met hem ging. ‘Ik stond vaak te trillen, kreeg black-outs, dus het was niet zo moeilijk om te zien dat ik tegen een burn-out aan zat. Erger, collega’s die getuige waren van zo’n black-out keken elkaar smalend lachend aan. Wel hoorde ik via via dat collega’s het op borrels over mij hadden. “Met die Simion gaat het niet zo lekker”. Niet uit bezorgdheid, maar meer als roddel.’ 

Doorgaan

Het is misschien eigen aan de politiek, zegt Blom, maar jezelf kwetsbaar opstellen is moeilijk. En ondertussen is er ook nog een achterban die van alles van je verwacht. Blom had en heeft een trouwe schare volgers die voor een groot deel uit Zuidoost komen. ‘Ik voelde de druk vanuit deze mensen. Mensen die trots op me waren, die ik representeerde. Ik moest doorgaan, vond ik.’ 

Hogere meetlat

Zijn zelf ingehuurde coach was de eerste die het hele verhaal aanhoorde. Door haar werd Blom erin gesterkt dat het vijandige gedrag niets met hem te maken had. En dus zette hij door.
‘Ik wilde niet de zoveelste persoon van kleur zijn die voortijdig uit een fractie stapt. Natuurlijk heb ik mijn imperfecties, maar waarom zou ik aan een hogere meetlat moeten voldoen dan anderen? Toen ik mezelf na anderhalf jaar sterker ging voelen, merkte ik ook dat het vervelende gedrag minder werd.’

'Mezelf blijven'

Blom is inmiddels zeven jaar raadslid. Nog steeds voelt hij zich nog wel eens onveilig in de buurt van ‘witte’ collega’s. ‘Maar ik sta er nu boven. Niemand kan me meer iets maken. Lange tijd heb ik gedacht dat ik net zo moest zijn als zij, maar inmiddels weet ik dat ik gewoon trouw aan mezelf moet blijven.’

'Ik denk dat mijn witte collega’s hetzelfde onderwerp anders benaderen, omdat ze deze werkelijkheid niet kennen.’

Met passie meer resultaat

Blom bekleedt anno 2021 een van de tien zetels die coalitiepartij GroenLinks in Amsterdam bezet. Minder dan een derde van de 45 raadsleden heeft een migrantenachtergrond. Blom: ‘De raad is zeker geen afspiegeling van de stad Amsterdam. Hoe dat komt? Migranten die wél willen, worden afgeschrikt door de kloof met de partij zelf. En ze denken misschien, net zoals ik vroeger, dat het niet voor hen is weggelegd.’

Aansluiten bij leefwereld

Terwijl diversiteit ontzettend belangrijk is, vindt Blom. Hij kijkt vanuit zijn appartement naar buiten, met in de verte de torens van ING, de wereld van het grote geld.
‘We hebben hier straten waar maar tien procent van de bewoners gaat stemmen, omdat het beleid vaak niet aansluit bij de leefwereld van deze mensen. Ik denk dat we veel problemen in de samenleving kunnen oplossen door die kloof kleiner te maken. En dat doe je allereerst met een diverse raad.’

Meerwaarde

In de zeven jaar dat hij nu raadslid is, is diversiteit altijd een belangrijk onderwerp geweest in zijn portefeuille. Blom is ervan overtuigd dat zijn achtergrond als migrant een meerwaarde heeft. ‘Als ik me inzet voor een thema dat met diversiteit te maken heeft, doe ik dat vanuit mijn hart. Met passie boek ik meer resultaat. Ik denk dat mijn witte collega’s hetzelfde onderwerp anders benaderen, omdat ze deze werkelijkheid niet kennen.’

Platform

Met passie zette Blom zich de afgelopen jaren dan ook in voor de totstandkoming van het Regenbooghuis, een ontmoetingsplek voor de queer-community (zelf is hij ook queer), en het Slavernijmuseum. Hij is er trots op dat het museum er ook daadwerkelijk gaat komen.
‘Iemand met een andere achtergrond had dit voorstel niet ingediend. De partij was er blij mee want hier kunnen ze zich uitgebreid mee profileren. Misschien dat ik als excuus binnen ben gehaald, maar nu laat ik het voor me werken.’

Invloed hebben

Het einde van zijn termijn in de raad nadert. Inmiddels staat Blom op de lijst voor de Tweede Kamerverkiezingen. Waarom hij, ondanks alles, nog steeds voor GroenLinks op de lijst staat? ‘Ik besef nu dat ik invloed heb, dat ik moties of initiatiefwetten kan indienen. Jongeren in Amsterdam-West, met de nodige problemen, hebben dat podium niet. Dat is ook de reden waarom ik naar Den Haag zou willen. Ik wil niet weglopen voor wat ik zelf heb meegemaakt. Het is nou eenmaal inherent aan een omgeving die niet inclusief is.’

Tips van Simion

• Het is oké om onervaren te zijn en je zo te voelen
• Laat mensen jou niet het gevoel geven dat je moet voldoen aan het beeld van een perfect raadslid
• Twijfel niet aan jezelf als je een minderheidsstandpunt hebt. Het is jouw waarheid en van vele anderen
• Zoek je veiligheid bij vrienden en ervaren politici die jou begrijpen en kunnen steunen.

Onderzoek

De gemeenteraad is geen goede afspiegeling van de samenleving dat bleek uit een verkennend onderzoek onder raadsleden uit de 31 grote gemeenten, uitgevoerd door de Nederlandse Vereniging voor Raadsleden.
Een betere afspiegeling is nodig want een raad met meer jongeren, vrouwen en raadsleden met een niet-Nederlandse achtergrond is beter in staat de inwoners te vertegenwoordigen. Lees hier meer over het onderzoek.

Serie interviews

Dit is het eerste interview in een reeks over diversiteit en inclusiviteit in de gemeenteraad. Voor deze serie zijn raadsleden met een migratieachtergrond en vrouwelijke raadsleden door Marielle van Bussel geinterviewd over waar ze in de raad tegenaan lopen, welke ondersteuning zij nodig hebben, wat ze hebben bereikt en hoe ze dat voor elkaar hebben gekregen.