Raadslid sinds: 2012
Partij: GroenLinks
Hoofdberoep: Beleidsonderzoeker
Facebook: https://www.facebook.com/GLWbD/
Ja en nee. Uiteindelijk ga je er over maar veel is gedelegeerd aan het college en veel deel je met andere gemeenteraden via de gemeenschappelijke regelingen. Het voelt echt zo als er een belangrijke RO-beslissing moet worden genomen, maar het voelt minder zo als er een beslissing voorligt van bijvoorbeeld de veiligheidsregio of de Omgevingsdienst.
Op verduurzaming. Meerdere moties daarover zijn inmiddels (vaak unaniem) aangenomen, zoals een motie over een lokaal energie-akkoord en een motie over extra geld voor het nieuwe Beleidsplan Milieu en Duurzaamheid. De praktijk is echter helaas nog wel wat weerbarstiger en vraagt stevige landelijke sturing om echt stappen vooruit te kunnen maken.
Laten we onze democratische rechtstaat alsjeblieft koesteren!
Ik zit redelijk op het gemiddelde zoals dat laatst uit een landelijk onderzoek naar voren kwam (zo’n 15 uur per week gemiddeld).
Je doet het niet voor het geld, maar je brengt zo’n beetje de helft van wat je krijgt weer naar de landelijke en lokale afdeling van je partij en naar de belastingdienst. Als je een redelijk bestaan zou kunnen halen uit een raadslidmaatschap kun je het ook professioneler oppakken, dat betekent da je naar grotere raden en dus grotere gemeenten moet.
Zeker, tegelijkertijd hebben we wel gekozen voor een lekenbestuur (en dus mag het wat mij betreft professioneler, zie de vraag hiervoor). Uiteindelijk werkt het systeem wel zo dat je de bestuurders krijgt die je verdiend.
Er is een grotere financiële verantwoordelijkheid gedelegeerd en dat vraagt een (nog) serieuzere rolopvatting. Dat betekent voor mij vooral nog meer lezen en nog meer ‘antennes uit’. Per saldo dus nog meer uren…
Aan de ene kant wat meer afstand nemen (laat het aan de initiatiefnemers en betrokkenen om met goede plannen te komen), maar aan de andere kant wel zorgen dat je als belangrijk onderdeel van onze parlementaire democratie je plek in het proces zekerstelt. Zeker als er discussie is of initiatieven wel plaats moeten vinden (dus niet hoe) dan moet geborgd worden dat die afweging goed gemaakt wordt.
Durf ik eigenlijk niet zomaar te zeggen (zou ik eerst uit moeten zoeken). Uiteindelijk denk ik dat het belangrijker is goede mensen te vinden (die leren vanzelf snel), maar dat is tegelijkertijd ook moeilijker.
Het principe achter het huis van Thorbecke deugt wat mij betreft prima en als we willen dat de gemeenteraad krachtiger wordt moeten we die ook krachtiger maken. Dat betekent kortweg grotere gemeenten met meer zeggenschap. Daarboven is ook nog steeds iets nodig om te verbinden (provincie of misschien beter ‘landsdeel’) als ook daaronder (dorpsraden of andere ‘instituties’ om geborgd te hebben dat er ook op het nabije niveau een plek is waar we van mening kunnen verschillen en uiteindelijk democratisch beslissen).
Als ik moet kiezen dan kies ik uiteindelijk toch voor geïnformeerd beslissingen nemen. De raad is juist ook het ‘ventiel’ van de samenleving.
Jazeker. We moeten uitdragen en uitnodigen om samen problemen en oplossingen te definiëren en uiteindelijk ook te kiezen natuurlijk. Vooral als ik nu naar het Midden-Oosten kijk of andere plekken waar dit niet zo vanzelfsprekend is wil ik het wel uitschreeuwen: laten we onze democratische rechtstaat alsjeblieft koesteren!
Nee, dit is zo’n voorbeeld waar het principe van Thorbecke beter mag worden toegepast: beleg zaken meer op het niveau waarop ze spelen. Gemeenten moeten vooral invloed kunnen uitoefenen op alles wat te maken heeft met met elkaar samenleven. Daar moet je direct over kunnen en willen gaan. Veel onderwerpen die richting samenwerkingsverband zijn gegaan zijn daar niet voor niets naar toe gegaan. Controle en invloed moet dan eigenlijk mee verhuizen om het goed uit te kunnen oefenen (we zijn nu vaak met te veel toezichthouders, dat is niet goed).
Ik heb het thuis nog niet overlegd, maar ik denk van wel. Ik hoop echter wel op veel jongeren die het stokje eventueel willen overnemen. We moeten als een speer gaan zorgen dat we meer in evenwicht zijn met onze omgeving en dat vraagt stevige beslissingen. Ik hoop op jongeren die die ‘sense of urgency’ (meer) voelen en er wat (meer) aan willen doen.
Stel duidelijk je doelen (uiteraard als volksvertegenwoordiger dus niet persoonlijke doelen). Je verzuipt gemakkelijk in alle onderwerpen die langskomen. Door vooraf je doelen duidelijk te stellen kun je meer bereiken. Daarnaast is het ook gezonder voor jezelf en voor het eventuele thuisfront.