Naam: Anjo Simonse
Raadslid in de gemeente: Noordoostpolder
Raadslid sinds: Mei 2014
Partij: ChristenUnie/SGP
Hoofdberoep: Relatiemanager
In alle bescheidenheid durf ik wel zeggen, dat ik van mensen hou en dat mijn doel in de politiek is om er vooral te zijn voor mensen die zelf geen stem hebben. Er is zoveel onrecht, ik verlang ernaar om recht te doen met name de zij die zelf niet goed voor hun rechten kunnen opkomen. We moeten ons goed realiseren, dan niemand zelf heeft bepaald waar zijn wieg stond, we zijn allemaal gelijkwaardig, niemand is minder, niemand is meer!
Dat is wisselend, je loopt door allerlei redenen nog al eens achter de feiten aan, waardoor het voelt dat de dingen al gebeurt zijn voordat je er erg in hebt. Ik ervaar ook de andere kant, dat je juist door veel in de praktijk van de samenleving te zijn, inzichten en ideeën krijgt die je kunt inbrengen in de raad. Door doorleefde en praktische plannen te hebben en draagvlak te creëren is het me gelukt dat bijna alle moties en amendementen met een meerderheid door de raad te krijgen.
De afgelopen jaren heb ik me ingezet voor kwetsbare jongeren meer stabiliteit en duidelijk geven, doordat ze langer (tot 21 jaar) in hun pleeggezin kunnen blijven. Daarnaast hebben we ingezet op time-out plekken voor jongeren die (even) niet thuis kunnen wonen. De komende jaren wil ik me gaan inzetten om te voorkomen dat jongeren in de jeugdzorg terecht komen, door hele goede en duidelijke preventie, maar door de lijnen tussen school, gezin en hulpverlening veel korter en slagvaardiger te maken. We komen voor jongeren te traag in actie. Het kan allemaal veel sneller en duidelijker, zodat we dure zorg en kosten kunnen voorkomen en jongeren veel gelukkiger zijn!
Het mooie van het raadswerk is dat het meedraait in de schema’s van de (school)vakanties, dat geeft een stuk rust en duidelijkheid. In de overige weken, is het toch wel zo’n 12 tot 15 uur per week.
Ik vind de vergoeding meer dan redelijk, er wordt best wat van je gevraagd, maar we moeten dat nu ook weer niet overdrijven. Er zijn veel anderen die zich ook met hart en ziel inzetten voor grote belangen van (vrijwilligers)organisaties en daar soms alleen een kleine vergoeding voor krijgen. Aan de andere kant moet je wel eerlijk zijn, je kan dit werk eigenlijk niet volwaardig doen als je 5 dagen in de week werkt en nog een gezin hebt, dan gaat het knellen. Ik ben mede daarom elke week halve dag vrij, zo kan ik het volhouden.
Ja, de kritiek is best vaak terecht. Het is niet uit te leggen, dat raadsleden nauwelijks in de samenleving gesignaleerd worden en nauwelijks burgers spreken en zaken vanuit de praktijk terugbrengen naar het gemeentehuis. Er is een neiging om teveel ‘iPad-raadslid’ te zijn. Hierdoor krijg je een kloof met de samenleving en begrijpen we elkaar niet echt meer. En dat is niet goed. In goede besluitvorming moet de adem van de samenleving te ruiken zijn.
Ja, de rol van de raad is praktischer geworden, je hoort meer van de praktijk en kunt de praktijk directer bij het raadswerk en de besluitvorming betrekken. Ik vind het een goede zaak dat deze taken nu bij de gemeente liggen. Je kan beter en sneller bijsturen.
Oeh, daar moet ik maar gelijk eerlijk over zijn, daar heb ik te weinig inhoudelijke kennis van om daar een antwoord op te kunnen geven.
In ons geval (gemeente Noordoostpolder) zeg ik daar ja op. Ik ervaar geen gemis op dit gebied.
We zijn vaak niet goed in staat om in Jip en Janneke taal te vertalen naar de samenleving wat we besluiten en waarom we de dingen doen. Op sommige vlakken lukt dat wel en dan ervaar ik ook dat de samenleving begrip heeft voor de besluiten van de gemeente. Dus helder en concreet met de voor- en tegens zaken uitleggen.
Dat vind ik best wel gevaarlijk, het is belangrijk om niet aan incidenten-politiek te gaan doen, dat is funest voor zorgvuldige besluitvorming. Inhoudelijke kennis wint het duidelijk van de emotie. Daarentegen zit er veel kracht en goede ideeën bij inwoners, daar moeten we als raadsleden ons oor goed te luister leggen.
Ja, dat vind ik zeker. Raadsleden zijn de oren en ogen van de samenleving in al zijn denominaties en geledingen. Ook zijn zij degene die de vertaalslag beter dan wie ook kunnen maken van het gemeentehuis naar de inwoners.
Ik moet eerlijk zeggen dat dit onderwerp voor mij wat ‘ver van mijn bed’ is, ik volg het wel, maar mis ook wel beetje de grip hoe de samenwerking in de praktijk verloopt. De samenwerkingsverbanden lijken goed te functioneren, we krijgen daar geen klachten over. Het lastige is ook, dat daar in mijn beleving weinig op te sturen is.
Ik ben lijsttrekker van de ChristenUnie/SGP en kandidaat wethouder als we weer in het college komen. De keuze is niet over 1 nacht ijs gegaan. De liefde die ik ervaar voor de mensen in onze polder en de drive om wat te doen aan het onrecht wat er is in de samenleving maakte de keuze om ja te zeggen uiteindelijk niet moeilijk.
Blijf jezelf en zorg dat je de dingen doet die dicht bij je hart liggen. Daar ben je goed in en dat geeft je energie en motivatie. Durf eerlijk te zijn als je aantal dingen niet snapt of er geen mening over hebt. Durf te ergens in te bijten en zo het verschil te maken.