Naam: Karel Loeff
Raadslid in de gemeente: Laren (NH)
Raadslid sinds: 2018
Partij: Larens Behoud
Hoofdberoep: Directeur Erfgoedvereniging Bond Heemschut
Twitter
Facebook
Instagram
LinkedIn
Ik ben gevraagd door dorpsgenoten vanuit Larens Behoud. Ik vond het belangrijk en interessant om het raadswerk ook van binnen uit eens te mogen meemaken. Zelf leren en doen dus!
Ja, ik beleef dat wel zo. Zeker als er belangrijke beslissingen genomen moeten worden die burgers raken, en waar meningen verschillen. Na zo’n vergadering moet je even bijkomen en dan denk je: het stof moet nog neerdalen maar het besluit is genomen.
Ik ben trots op de samenwerking tussen drie raden: Gooise Meren, Hilversum en Laren. Met zijn drieën werken we in goede sfeer aan de wijk Crailo, die deels binnen ons grondgebied valt. We hebben vorig jaar het ontwerp-bestemmingsplan vastgesteld, inclusief enkele moties.
Er is voldoende budget, althans zo ervaar ik dat. We zijn een kleine gemeente. Wat ik signaleer is dat er in de Larense politiek veel mensen zijn met kennis op allerlei gebied. Omdat er veel tijd gaat zitten in raadswerk, is het volgen van cursussen denk ik niet zo in trek. Het meeste leert men in de praktijk. We hebben een prima griffier, maar die gaat met pensioen. We hopen op een goede opvolger! (m/v).
Het voordeel van een kleine gemeente en een kleine raad is dat de lijnen kort zijn. Iedereen kan dus direct contact hebben. Sommige mogelijkheden van de raad zijn overigens lastig voor raadsleden te benutten, zo kan ik me voorstellen. Zo heb ik zelf vorig jaar een initiatiefvoorstel geschreven. Zonder ambtelijke ondersteuning, maar met hulp van de griffier. Misschien moeten zaken vooral eenvoudiger in plaats van procedureler.
Relevanter wordt de raad als we meer te zeggen hebben over bestedingen en bezuinigingen. Wat dat betreft is het sociaal domein een drama. We willen het tekort inperken, maar we mogen wettelijk niets. Daardoor loopt het systeem vast. Wat dat betreft had Den Haag meer naar de gemeenten moeten luisteren.
Ook daar ligt een probleem. De controle is indirect en op afstand. Het is overigens het ultieme polderen: niemand heeft zelf zeggenschap! Maar voor de democratische verantwoording ligt er echt een probleem. Dit vereist een aanpassing van ons stelsel. Niet eenvoudig lijkt me.
Achteraf: inwoners waren niet blij met een besluit over de Brink, waar bomen zouden sneuvelen. Burgers haalden handtekeningen op, maar we misten ze vooraf bij de inspraak. We hebben dat besluit ingetrokken, en ik geef toe: dat was geen makkelijk proces maar wel heel participatief!
Vooraf: het instellen van een klankbordgroep die meegedacht en meegekeken heeft met een groot bouwplan in het centrum. De presentatie was in juli en bracht ook weer nieuwe inzichten voor verbetering.
Dat is een lastige. Ik ben zelf directeur van een erfgoedvereniging en onze vrijwilligers vertegenwoordigen een achterban. Ons belang brengen we in bij bestuurders en politici. Inwoners hebben soms een ander belang, en soms een andere visie. Beiden zijn even waardevol. Ik denk dat de kracht van lokale democratie er in zit dat politici goed luisteren naar brede participatie: burgers met organisaties (en hun vertegenwoordigers).
"Ik denk dat er een groot verschil zit tussen gemeenten, maar in onze gemeente zie ik de raad wel als een mooie afspiegeling van de inwoners, die door jouw stem zich gehoord mogen voelen."
Daar verandert bij ons niet veel aan, maar ik ben er geen voorstander van. Wij zijn een kleine gemeente en onze nieuwe jonge burgemeester staat heel dicht bij de inwoners. Dat is wat we ook willen: het is de kracht van verbondenheid en lokale democratie. Bij grote gemeenten zit een burgemeester op afstand. Een verkiezing wordt een soort populariteitspoll. Een burgemeester doet echter veel meer dan alleen aanwezig zijn bij de inwoners. Vandaar dus vooral blijven voordragen door de Raad, op basis van competenties, met een advies van de provincie.
Dat is heel belangrijk. Binnen de fractie hebben we een raadslid dat daar steeds aandacht voor vraagt. We zijn een overwegend witte dorpsgemeenschap, dus de vraag is waar die diversiteit uit zou kunnen bestaan. Ik zou graag meer jongeren in de politiek zien, maar ook dat is een lastige. En zelf ben ik homosexueel, maar vind ik die ‘inclusiviteit’ volstrekt irrelevant bij het raadswerk.
Absoluut. Alle drie zijn ze onaanvaardbaar. Daar moet je collectief stelling in nemen. De raad moet in vrijheid haar werk kunnen doen.
Ik vind dat veel gemeenten digitaal enorm achter lopen. Ze werken vaak nog met websites waar relevante informatie niet snel te vinden is. Ik vrees ook voor de Omgevingswet. Hebt u ruimtelijkeplannen.nl wel eens bezocht? Een gewone burger haakt daar meteen af.
Een raadsvergadering thuis digitaal volgen is ook geen pretje. Dat moet verbeteren. Ik ben voorstander van een goede verslaglegging, ook in beeld. Eigenlijk zou het Rijk alle gemeenten moeten ondersteunen die investering snel te laten doen.
Digitaal vergaderen kan, maar je mist interactie in de zaal. Het vereist goede techniek, goed voorzitterschap, discipline van de sprekers. Eigenlijk vereist het ook consensus over plannen. Ik vind digitaal vergaderen niet geschikt voor een debat. Snel terug dus weer de zaal in, als het mag.
Laat je niet uit het veld slaan. De dossiers zijn taai, er kan vaak minder dan je in eerste instantie hoopt of denkt. Het inwerken kost tijd. Maar gaandeweg merk je hoe besluitvorming werkt. Ik denk dat er een groot verschil zit tussen gemeenten, maar in onze gemeente zie ik de raad wel als een mooie afspiegeling van de inwoners, die door jouw stem zich gehoord mogen voelen.